ქართული კინოს ერთ-ერთი უდიდესი თაყვანისმცემელი ფედერიკო ფელინი ამბობდა: "ქართული კინო უჩვეულო ფენომენია, სპეციალური, ფილოსოფიური ნათება, რთული და ამავე დროს ბავშვურად წმინდა და უმანკო. მასში ყველაფერია, რაც მე მატირებს და მინდა გითხრათ, რომ ეს (ჩემი ატირება) არც ისე ადვილია".
მაგრამ ეს იყო XX საუკუნე, დღეს კი ყველაფერი რადიკალურად შეიცვალა. ქართული კინო აღარაა ისეთი „უმანკო“ , როგორადაც ფედერიკო ფელინმა დაგვიხასიათა. ამ თემაზე მრავალი მსჯელობა თუ ცხარე კამათი გამართულა, მაგრამ ფაქტი სახეზეა - ქართული კინო უინტერესო და მომაბეზრებელი გახდა.
ამ ფონზე კი 18 წლის რეჟისორმა, ირაკლი ცხადაიამ გადაიღო „ფეხშიშველა ზუსტად 15“, ეს ის ფილმია, რომლითაც მისი კარიერა დაიწყო. სიტყვა კარიერა დარწმუნებული ვარ ბევრს უხეშად მოხვდება ყურში , მაგრამ დამერწმუნეთ ეს მისი წარმატების საწინდარია!
მოკლედ, მე გამიჩნდა სურვილი მისგან ინტერვიუ ამეღო. რადგან ყოველთვის აინტერესებს ხალხს კადრს მიღმა რა ხდება და საერთოდ ყველა ის დეტალი, რომელიც თითქოს უმნიშვნელოა, მიუხედავად იმისა ეს ფილმი მცირე საზოგადოებისთვისაა განკუთვნილი თუ არა.
-ირაკლი, მოდი დავიწყოთ შენი პირველი ფილმიდან „ფეხშიშველა ზუსტად 15“. მაინტერესებს ეს რეალურ ფაქტებზე არის აგებული თუ არა და საერთოდ ფილმის გადაღების იდეა როდიდან გაგიჩნდა?
-არა,რეალურ ფაქტებზე არაა აგებული, თუმცა აგებულია სოციალურ თემებზე და სოციალური პრობლემა თავის მხრივ ნიშნავს რეალობასთან გამოხმაურებას, იდეა უცებ გაჩნდა და შემდეგ „ახალგაზრდული ბანკი“ აფინანსებდა პროექტებს, შევკრიბე ჯგუფი და დავწერეთ პროექტი, გავიმარჯვეთ! შემდგომში კი , უბრალოდ, მრავალმა ფაქტორმა მოახდინა ზეგავლენა ამ ფილმზე. თუნდაც იმან , რომ გამოუცდელი ვიყავი, მცირე ასაკში ვიმყოფებოდი და ცენზურამაც , რა თქმა უნდა, თავისი ქნა. კადრები ამომიჭრეს , დასასრული შემიცვალეს და ა.შ. ისევ და ისევ ჩემი ასაკის და გამოუცდელობის გამო.
-თქვენი პოზიცია გასაგებია , მაგრამ მე ვიცი , რომ ამ ფილმის პრემიერა ქალაქ ხობში შედგა, მაყურებელიც მრავლად იყო. როგორი შთაბეჭდილებით დატოვეს მათ დარბაზი?
-სხვათაშორის იმაზე მეტი მოწონება დაიმსახურა, ვიდრე წარმომედგინა. იყო შემთხვევა , როცა ატირდნენ კიდევაც და მიიღეს ,ისე თითქოს ეს ყველაფერი რეალურად ხდებოდა.
-ფილმის გადაღებაში ბატონი ირაკლი (იგ. ირაკლი შონია) დაგეხმარათ. რამდენად სასიამოვნო იყო მასთან მუშაობა?
-კი, რა თქმა უნდა, დაგვეხმარა , რისთვისაც დიდი მადლობა მინდა მოვუხადო ისევ და ისევ მას!
-ფილმისთვის მსახიობები როგორ შეირჩა? და რომელთან იყო ყველაზე რთული მუშაობა?
-მსახიობები რა, მეგობრები თამაშობენ ძირითადად (ახალგაზრდებს ვგულისხმობ) და კიდევ ორი მსახიობი: ქალაქ ხობის თეატრის რეჟისორი ბატონი რამაზი ლოლუა და ქალაქ სენაკის თეატრის მსახიობი ბატონი ტარიელ ზურაბაშვილი , კიდევ ჩემი ძაღლიც, რომელიც შესანიშნავად თამაშობს. რაც შეეხება მუშაობის პროცესს, კონკრეტულად არავისთან გამჭირვებია, მაგრამ ზოგადად ოდნავ რთული იყო.
-ახლა კი გადავიდეთ ფილმი „მწვანე მზე“, რომლის პრემიერა ჯერ არ შემდგარა, თუმცა ტრეილერის ნახვა შესაძლებელია სოციალურ ქსელებზე. როდისთვის და სად იგეგმება ფილმის პრემიერა ?
-ფილმის პრემიერას მაისის თვეში ვგეგმავ, თუ სად?-ჯერ არ მაქვს გადაწყვეტილი.
-ეს ფილმი შესაძლებელია მივიჩნიოთ „ფეხშიშველა ზუსტად 15“-ის გაგრძელებად? კონკრეტულად რა გახდა ფილმის შექმნის საფუძველი?
-არა, არანაირად.ეს სულ სხვა შინაარსის ფილმია თინეიჯერების ცხოვრებაზე აგებული. ეს არის შემოქმედი, ახალგაზრდა, ბიჭის ისტორია , რომელიც მუდამ ჭიდილშია სამყაროსთან, ბედთან, ცხოვრებასთან. თან ფილმი ნათლად ასახავს დღევანდელ ყოფას, კონკრეტულად კი საზოგადოებისგან განსხვავებულს როგორ იღებს და აღიქვამს იმავე საზოგადოება და ბევრიც არ მინდა ვთქვა. დანარჩენს ფილმში ნახავთ. მოკლედ , მინდა თქვენც დაგანახოთ ის რეალობა, რომელშიც ვიმყოფებით და ამას როგორ მიიღებთ და გაიგებთ ეს უკვე თქვენზეა დამოკიდებული.
P.S. მინდა ირაკლის „კანის კინოფესტივალი“ ვუსურვო. რაც შეეხება ფილმს „მწვანე მზე“, მეც მოუთმენლად ველოდები პრემიერას.
გმადლობთ, ინტერვიუსთვის!
ნინო წოწერია
